Joost Spijkers ziet zijn geliefden in een doolhof van spiegels: ouders, kinderen, vriend, vijand en daarmee zichzelf. De mens bestaat immers bij de gratie van degenen die hem omringen. In ‘SPIJKERPALEIS’ krijgen ze allemaal een lied. Het resultaat is een collage van warmbloedige monumentjes, bewerkingen van eeuwenoude traditionals en nieuwe liedjes, soms weemoedig, dan weer uitbundig.