Een vader en zijn zoon verkennen verslaving in al haar gedaanten. Bram Bakker was nooit lichamelijk afhankelijk van drank of drugs, maar stilzitten vindt hij extreem moeilijk. Hij deed decennialang armzalige pogingen verslaafden te redden, tot hij zijn eigen behandeling voorrang gaf. Zoon Fimme is belast met een familiaire neiging ongezond om te gaan met genotsmiddelen. En daar maakt hij dan grappen over, als gediplomeerd cabaretier. Is humor de missing link in de verslavingszorg? Dat onderzoeken de twee vanavond, zonder franje, open en eerlijk en niemand ontziend. Zichzelf niet en vooral elkaar niet. Liever een rake, harde grap dan een ritueel dansje om de hete brei. Dat hebben ze nou wel lang genoeg gedaan.